Πού βρίσκεται η ομορφιά;

 

Κοντά στην παραλία,δίπλα σε ένα βράχο,ο Κάβουρας και ο αστακός συζητούσαν και προσπαθούσε ο ένας να πέισει τον άλλο για το ποιος είναι πιο έξυπνος,ποιος έχει τα περισσότερα ταλέντα,ποιος έχει περισσότερη δύναμη.Ήταν φάνερο ότι ο καθένας έβλεπε τον εαυτό του τέλειο,τον θαύμαζε και τον καμάρωνε!
-Άντε να δεχτώ ότι είσαι πιο δυνατός,είπε ο κάβουρας,αλλά πιο έξυπνος είμαι εγώ!
-Ας υποχωρήσω ως προς τα ταλέντα αφού μπορείς και περπατάς τόσο παράξενα,αλλά πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι πιο έξυπνος είμαι εγώ!απάντησε ο αστακός.
-Αν ήσουν έξυπνος δεν θα με συναγωνιζόσουν σ'αυτό τον τομέα που είναι ξεκάθαρο ότι υπερτερώ.
-Μπερδεύεις την πονηριά με την εξυπνάδα!Πονηρός είσαι,μα έξυπνος δεν είσαι, τουλάχιστον όχι όσο εγώ.
Αυτά έλεγαν και η συζήτησή τους κρατούσε ώρα...τους άκουγαν τα άλλα πλάσματα του βυθού και στην αρχή γέλαγαν,μα μετά κουράστηκαν να τους ακούν.Ο αχινός,που ήταν κολλημένος στο βράχο,δεν άντεξε άλλο κι είπε:
-Τέτοια χαζή συζήτηση δυο έξυπνοι δεν μπορεί να κάνουν!Σταμάτηστε και βαρεθήκαμε να σας ακουμε.
Ο αστακός κι ο αχινός για μια στιγμή σάστισαν και σώπασαν.Ο αχινός τότε συνέχισε και τον ρώτησε μήπως θέλει να απαντήσουν στο πρόβλημά τους τα άλλα πλάσματα του βυθού.
-Για να δούμε εσύ τι νομίζεις,ποιος είναι ο πιο έξυπνος,ο κάβουρας ή εγώ,τον ρώτησε τότε ο αστακός κι ο αχινός αμέσως απάντησε:
-Εγώ ξέρω ότι ο πιο όμορφος είμαι εγώ.
-Εσύ;!!!Μα εσύ είσαι όλο αγκάθια!Ας γελάσουμε δυνατά!είπαν με ένα στόμα κι οι δυο.
-Είδατε που σας λέω ότι δεν είστε έξυπνοι.Μόλις σας είπα πού υπερτερώ εγώ, αμέσως σταματήσατε τον καυγά για την εξυπνάδα και αρχίσατε να αμφισβητείτε τη δική μου ομορφιά.Μα και βέβαια είμαι όμορφος.Καταρχήν δεν έχω τις δικές σας δαγκάνες ούτε και τις ποδάρες που'χετε εσείς.Είμαι ολοστρόγγυλος σαν μπαλίτσα και έχω αυτές τις υπέροχες μάυρες γυαλιστερές βελόνες.Ποιος μπορεί να συγκριθεί μαζί μου;Αν υπάρχει,ορίστε να το κάνει!
Ο αστακός και ο κάβουρας έβλεπαν ότι αυτή η αγκαθωτή μπάλα δεν μπορεί να ήταν ό,τι ωραιότερο έχει ο βυθός.Μα πάλι δεν είχαν επιχειρήματα να του προβάλλουν.
-Ε,αστακέ,ψιθύρισε ο κάβουρας,τώρα θέλω την εξυπνάδα σου,απάντησέ του αν μπορείς!
-Γιατί δεν απαντάς εσύ κάβουρά μου,που κάνεις τον εξυπνότερο όλων;
Δεν ήταν βέβαια ώρα να αρχίσουν τον καυγά και επιτέλους συμφώνησαν κι είπαν με ένα στόμα:
-Δεν μπορεί να είσαι εσύ η ομορφιά του βυθού!
-Γιατί;
-Γιατί αλλού πρέπει να βρίσκεται η ομορφιά.Αλήθεια που βρίσκεται η ομορφιά;
-Εγώ λέω να πάμε να ψάξουμε.Ξεκολλήστε με και ξεκινάμε...
Αστακός,κάβουρας και στην πλάτη  πότε του ενός και πότε του άλλου ο αχινός,

ξεκίνησαν λοιπόν και οι τρεις μαζί για το ταξίδι της αναζήτησης της ομορφιάς. Όπως διέσχιζαν το απέραντο γαλάζιο,πρώτα συνάντησαν μια θαλάσσια χελώνα,
-Να η ομορφιά,είπε ο αστακός.
-Πράγματι,είπε ο κάβουρας,δες πως κολυμπά.Τα πτερύγιά της είναι σα φτερά. Όπως κολυμπά μοιάζει να πετά.Αυτή είναι η ομορφιά.
-Σίγουρα είναι πανέμορφη,απάντησε ο αχινός,μα ας ψάξουμε κι άλλο,μπορεί να
βρούμε κρυμμένη περισσότερη ομορφιά.Μετά συνάντησαν ένα δελφίνι.
-Να η ομορφιά,είπε ο αστακός.
-Πράγματι,είπε ο κάβουρας,δες πως κολυμπά.Δέστε πως πηδάει στον αέρα,πως παίζει με το νερό.Κι ακούστε,τραγουδά!Αυτό είναι η ομορφιά.
-Σίγουρα είναι πανέμορφο,απάντησε ο αχινός,μα ας ψάξουμε κι άλλο,μπορεί να βρούμε κρυμμένη περισσότερη ομορφιά.Πήγαν στις παγωμένες θάλασσες και συνάντησαν μια φάλαινα.
-Να η ομορφιά,είπε ο αστακός.
-Πράγματι,είπε ο κάβουρας,δες είναι τεράστια.Μα είναι ευκίνητη.Πόσο όμορφα κουνά την ουρά της και κάνει παιχνίδια!Αυτή είναι ομορφιά.
-Σίγουρα είναι πανέμορφη,απάντησε ο αχινός,μα ας ψάξουμε κι άλλο,μπορεί να
βρούμε κρυμμένη περισσότερη ομορφιά.Πήγανε στα πολύ βαθιά,στην άβυσσο,
εκεί που δε φτάνουν οι αχτίνες του Ήλιου και συνάντησαν ένα φαναρόψαρο.
-Να η ομορφιά,είπε ο αστακός.
-Σίγουρα είναι πανέμορφο,απάντησε ο αχινός,μα ας ψάξουμε κι άλλο,μπορεί να βρούμε κρυμμένη περισσότερη ομορφιά.Πήγανε τότε και στα θερμά κλίματα με τη γαλάζια θάλασσα.Ανάμεσα στα πορτοκαλιά κοράλλια είδαν έναν πορτοκαλί ιππόκαμπο.
-Να η ομορφιά,είπε ο αστακός.
-Πράγματι,είπε ο κάβουρας,δείτε χρώματα,δείτε με τι χάρη πιάνεται με την ουρά του και μετακινείται σαν χορευτής.Αυτός είναι η ομορφιά.
-Σίγουρα είναι πανέμορφος,απάντησε ο αχινός,μα ας ψάξουμε κι άλλο,μπορεί να βρούμε κρυμμένη περισσότερη ομορφιά.
-Α!ως εδώ!Γυρίσαμε όλες τις θάλασσες κι όσο ψάχνουμε,θα βρίσκουμε όμορφα πλάσματα,φώναξε αγανακτισμένος ο αστακός.
-Ναι;ρώτησε ειρωνικά ο αχινός.
-Ναι,γιατί ΄πως καταλάβαμε η ομορφιά είναι παντού!Σε όλα τα πλάσματα.Και σε εμένα και σε εσένα και σε όσα συναντήσαμε.Σε όλα!
Αλήθεια;ξαναρώτησε ειρωνικά ο αχινός.
-Μας κοροιδεύεις;είπαν με μια φωνή αστακός και κάβουρας.
-Ναι,απάντησε γελώντας ο αχινός,γιατί ενώ είναι φανερό ότι η ομορφιά είναι παντού,εσείς την ψάχνατε!Έτσι,με κάνατε κι εμένα μια μεγάλη βόλτα!Τώρα ας ξανακολλήσω στο βράχο μου,κι εσείς συνεχίστε να ψάχνετε ποιος είναι ο πιο έξυπνος!
Αστακός και κάβουρας κοιτάχτηκαν παραξενεμένοι.
-Τελικά και αυτός είναι έξυπνος.Όσο για εμάς,την πάθαμε σα χαζοί.
-Μήπως και η εξυπνάδα τελικά υπάρχει παντού;Ε,αχινέ εσύ τι λες....