music

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Τα κάλαντα του σπουργίτη



Ο μικρός σπουργίτης θέλει να πει τα κάλαντα στον βασιλιά αλλά στο δρόμο του συναντά πολλά εμπόδια! Τι λέτε, θα τα καταφέρει;

Μια φορά κι ένα καιρό, μια γριά γάτα, περπατώντας μέσα σε ένα δάσος, είδε έναν μικρό σπουργίτη που πήδαγε χαρούμενος από κλαδί σε κλαδί.

Η γριά γάτα είπε: « Πού πας σπουργίτη;»

Και ο σπουργίτης αποκρίθηκε: «Πάω στο βασιλιά να του πω τα κάλαντα».

Τότε η γάτα είπε: « Έλα εδώ, σπουργίτη, και θα σου δείξω την άσπρη γραμμή , που έχω γύρω από το λαιμό μου.»

Μα ο σπουργίτης της αποκρίθηκε: « Όχι, γάτα. Τρως τα πουλιά, μα δε θα φας και μένα»

Έτσι, ο σπουργίτης πέταξε μακριά, μακριά, ώσπου έφτασε σε κάτι βράχια. Εκεί είδε έναν άγριο αετό.

Ο άγριος αετός είπε: « Πού πηγαίνεις σπουργίτη;».

Και ο σπουργίτης αποκρίθηκε: « Πηγαίνω μακριά , στο βασιλιά, να του τραγουδήσω τα κάλαντα».

Ο άγριος αετός είπε: « Έλα εδώ, σπουργίτη, και θα σ’ αφήσω να δεις ένα άσπρο φτερό, που έχω κάτω από τη μιά μου φτερούγα».

Αλλά ο σπουργίτης είπε: «Όχι, όχι, άγριε αετέ, όχι! Αρπάζεις του κόσμου τα πουλιά, αλλά δεν θ’ αρπάξεις κι εμένα».

Έτσι, πέταξε ο σπουργίτης μακριά, ώσπου έφτασε σε ένα δέντρο. Στη ρίζα του καθόταν μια πονηρή αλεπού.

Η πονηρή αλεπού είπε: «Πού πηγαίνεις, σπουργίτη;».

Και ο σπουργίτης είπε: «Πηγαίνω μακριά, στο βασιλιά, να του τραγουδήσω τα κάλαντα».

Η πονηρή αλεπού είπε: «Έλα δω, σπουργίτη, και θα σ’ αφήσω να δεις το άσπρο σημάδι που έχω στην ουρά μου».

Αλλά ο σπουργίτης είπε: «Όχι, όχι πονηρή αλεπού, όχι! Τρως κότες, μα δε θα φας

κι εμένα».

Τα κάλαντα του σπουργίτη

Ο σπουργίτης πέταξε μακριά ώσπου έφτασε σ’ έναν κήπο. Εκεί είδε ένα μικρό αγόρι και το μικρό αγόρι του είπε: « Πού πας σπουργίτη;».

Και ο σπουργίτης είπε: « Πηγαίνω μακριά στο βασιλιά να του τραγουδήσω τα κάλαντα.»

Και το μικρό αγόρι είπε: «Έλα εδώ σπουργίτη, και θα σου δώσω να φας ωραίους σπόρους.»

Αλλά ο σπουργίτης είπε: «Όχι, όχι, μικρό αγόρι, όχι! Πετάς πέτρες στα άλλα πουλάκια, αλλά δε θα πετάξεις πέτρες και σε μένα.»

Έτσι, ο σπουργίτης πέταξε μακριά, μακριά, ώσπου έφτασε στο βασιλιά. Εκεί κάθισε στο πεζούλι του παραθυριού και τραγούδησε τα κάλαντα.

Και ο βασιλιάς είπε στη βασίλισσα: « Τί να δώσουμε στον σπουργίτη, που μας τραγούδησε τόσο ωραία κάλαντα;»

Και η βασίλισσα είπε: «Νομίζω πως μπορούμε να του δώσουμε τη μικρή σπουργιτίνα για να του κάνει παρέα.»

Τα κάλαντα του σπουργίτη

Ανοίξανε, λοιπόν, το κλουβί και η όμορφη σπουργιτίνα τον πλησίασε και τον χαιρέτισε με ένα μελωδικό κελάηδημα. Από τότε δεν χώρισαν ποτέ, πετούσαν αμέριμνοι και μαζί κατάφερναν και απέφευγαν όλους τους κινδύνους.

Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!


Πηγή : http://mikroimegaloi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου